Tijdens het vorig verblijf gebeurde er zoveel dat we de ontwikkelingen eigenlijk niet beschreven kregen. Un resumé.
Het huis wordt wat bewoonbaarder met kleine inspanningen, zoals het goedkoop bij elkaar sprokkelen van de nodige inrichting. Om ook van het verbeterende weer buiten te genieten pakken we de tuin mee in een nieuwe maaironde. Van afgewaaide takken maken we een houtwal, de resten van de braamstruiken fikken we op in een vat. Van dag tot dag pakken we ook door met het opknappen van de woonkamer.
Allereerst verwijderen we de loszittende stuc. Dat begint met kleine stukken maar wordt al snel een serie grote kale vlakken. Zeker aan de raamkant, waar vocht door het kozijn lijkt te zijn geslagen. Het luik daarbuiten is bijna weggerot en moet opnieuw worden gemaakt. Onder het raam is er weinig over van de dikke stuclaag die er ooit zat. Hele brokken komen los.
Boven de tussendeur maken we vanonder de loszittende stuc de oude balken vrij, die de muur dragen. We wisten dat ze er moeten zitten omdat we de constructie konden vergelijken bij een bezoek aan het nabijgelegen oude station. De balken zijn ingekerfd en vol spijkers geslagen om de stuc vast te houden. Dat wordt nog een restauratieklus.
We slepen zakken stuc aan voor uiteenlopende prijzen van de bouwmarkten in de omgeving. Bij gebrek aan stromend water brengen we de put enigszins in gereedheid om daaruit water te putten voor deze klus. Nog een restauratieklus voor later: het herstellen van de putslinger. Al hebben we intussen ook ontdekt dat we gratis water kunnen tappen bij de camperplaats in het buurdorp.
Bij gebrek aan stroom mixen we de stuc zolang dat leuk blijft met de hand. De accuboormachine raakt snel oververhit en we gaan dat soort gereedschap nog meer nodig hebben. Verder vraagt de klus om: goed weer, zodat we het stoffige mixen buiten kunnen doen, en: geduld, want uiteindelijk gaan er kilo’s stuc tegen de muren.
Ondertussen schuurt en verft Jiska de luiken en kozijnen. Dat dient niet alleen ter bescherming van het hout en huis tegen regen en zon. De rode kleur, die één van de standaardkleuren is in de bouwmarkt, brengt ook weer wat leven in het aanzicht van het huis. Aldus meent in ieder geval de boer, die nog steeds dagelijks langs rijdt en waarmee het contact erg leuk is.
Hij heeft desgevraagd over wel meer een mening. Zo zou hij beslist nog wat kleine bomen weghalen, met name het eikje dichtbij de put. Ook beveelt hij aan om de vochtbescherming rond de fundering voldoende in te graven zodat het niet verder vergaat in de zomerzon. Hij waarschuwt ons tijdig om de auto te verplaatsen, voordat een kudde koeien langskomt.
Twee dagen later maakt de stuc op de muren ze wat vlakker en prettiger om te zien. Eigenlijk vinden we de wanden wel klaar voor wat verf. Maar eerst sous-couche, dat Google Translate in de bouwmarkt vrij vertaalt naar “ondervacht”, maar feitelijk voorstrijk betekent (we blijven het ondervacht noemen). We hopen een witte variant te kiezen, maar het blijkt toch nabij transparant. Sauzen blijft een leuk klusje voor de volgende keer!
De boer helpt ons aan contacten: met een timmerman uit een dorpje verder, die de ramen van de bovenverdieping meeneemt om ze te voorzien van glas (na zijn vakantie), en een loodgieter/electricien, die we later nog eens gaan benaderen. We hebben ook nog contact met de burgemeester, rondom de stroomaansluiting. Dat moet verder vervolg krijgen, waarover we zullen communiceren vanuit Nederland.
