In september is de elektricien aanwezig om de deur van het slot te halen voor de controle van de aanleg van de stroomvoorzieningen binnenshuis. We zijn dan afwezig en krijgen zijn verslag in de e-mail. Er zijn verbeterpunten.
Een Franse instantie, CONSUEL, voert die controle uit. Alleen zij mogen een certificaat afgeven, dat vereist is voor de ingebruikname van de aansluiting. Eerder mag netbeheerder (Enedis) het netwerk niet voor ons vrijgeven. Zo worden nieuwe aansluitingen aan de normen gehouden die zouden moeten gelden in heel Frankrijk.
Die normen omvatten nogal wat. Met hulp van de elektricien, een beetje Google, maar vooral ChatGPT, hebben we de werkzaamheden grotendeels conform de eisen uitgevoerd. Dat kunnen we in ieder geval uit het verslag opmaken, dat enkel noteert dat drie aanvullende stopcontacten met aparte groepen ontbreken.
Die stopcontacten moeten zwaardere apparaten kunnen bedienen die we zelf niet bij de inrichting van het huisje bedacht hadden: een elektrische kookplaat, een vaatwasser en – vooruit – een wasmachine. Aan de regels valt niet te toornen, of we die apparaten nou willen of niet. Tevergeefs vragen we nog na hoe het zit als je met de hand afwassen ook prima vindt. We krijgen nul op rekest.
We komen dus ter plaatse met een doel: die vereiste stopcontacten aanleggen en een nacontrole laten doen. Alvast een afspraak inplannen vindt de elektricien voorbarig: “we zien verder als jullie weer in Frankrijk zijn”. Wel blijkt hij het voorwerk te hebben gedaan. De extra stoppen zitten al in de meterkast.
We hoeven “alleen” de kabels door te trekken. Dat is makkelijker in lege buizen die nog niet in allerlei bochten hangen, dus we moeten even goed nadenken over een slimme oplossing. Sowieso kunnen de kabels van 6mm² niet bij een bestaande buis richting de keuken, die dan te vol zou zitten, zegt ChatGPT, met daarbij een lange berekening over diameters en vulgraden.
We bevestigen dat nog even in de brico en kopen een dikkere buis, waar dan gelijk een extra set kabels bij kan, dezelfde hoek in. Zo voorzien we de keuken van bedrading voor een elektrische kookplaat en één van de andere apparaten die blijkbaar onmisbaar zijn in een modern huishouden. Een stopcontact dat we al hadden ingebouwd sluiten we aan op de nieuwe draad.
Voor het laatste apparaat trekken we simpelweg een draad direct naar boven, wat het makkelijkst is. Daar maken we een opbouw stopcontact dat we later kunnen weghalen of wegstoppen in een kast. Voor ons is dit het stopcontact voor de vaatwasser, die er toch nooit komt.
En zo mag het blijven. De nacontrole blijkt een belletje naar de CONSUEL, waar het blijkbaar allemaal geloofd wordt, want een paar dagen later komt de elektricien voorrijden met het felbegeerde velletje met daarop onze Attestation de Conformité. Bij zo’n titel borrelt er nog een beetje puberale recalcitrantie bij me op, maar een high five met de elektricien is meer op zijn plek. We hebben het voor elkaar!
Een kopie van het briefje gaat naar de netbeheerder. Daarbij moeten we een aanvraag doen bij een stroomleverancier. We maken een korte vergelijking op een onafhankelijke vergelijkingssite. Interessant is hierbij nog even dat we op dat moment nóg eens kunnen kiezen voor het vermogen van de aansluiting, of nu dan van de stroom die daadwerkelijk geleverd gaat worden.
Waar dat vermogen in Nederland doorgaans vaststaat, kan je in Frankrijk bij de meeste energieleveranciers het vermogen van je aansluiting kiezen. Dat wordt dan uitgedrukt in een puissance van een aantal kilovoltampère (kVA). Dit kan bij ons variëren van 6 kVA tot 12kVA. Hoe hoger het vermogen van de aansluiting, hoe meer we betalen voor het vaste deel van de elektriciteitsrekening.
We gaan voor goedkoop, omdat ChatGPT voorrekent dat we daarmee al tot zo’n 6000 Watt als piekvermogen kunnen afnemen. Feitelijk is dat het tienvoudige van de opstelling die we hadden met het zonnepaneel en omvormer, dus daar zouden we wel mee vooruit moeten kunnen. Er is echter nog één barrière.
De hoofdschakelaar is nog steeds geblokkeerd met een rode zegel. Ik bel Enedis en EDF, die beiden naar de elektricien wijzen. Terwijl de generator nog staat te ronken om de accu’s bij te laden, komt hij nog eens langs. We koppelen de omvormer af van de meterkast, waarna de vraag rest: wie mag die zegel weghalen?. “Jij, hoop ik”, zeg ik tegen de elektricien, die, terwijl hij ons aankijkt met een blik van: “zullen we dan maar?”, de zegel met een ruk verbreekt.
Daarna kan de knop om en hebben we gelijk stroom! We halen een taartje en maken een wandeling om het te vieren 🙂