Bij terugkomst in Frankrijk staat het huisje er op het eerste gezicht nog goed bij. De dakpannen liggen nog op het dak en de deur zit nog dicht. We parkeren de camper weer voor de deur. Nu niet in winterse omstandigheden maar onder een lichte miezer, die hopelijk binnenkort plaatsmaakt voor wat zonniger lenteweer.
Duidelijk is dat de tijd hier niet heeft stilgestaan. De dakafwerking, die we enigszins hersteld hadden, blijkt opnieuw geleden te hebben onder zwaar weer. Maar daarnaast lopen de bomen voorzichtig uit en her en der staan vroege bloeiers tussen het groene gras, dat zich weinig heeft aangetrokken van het maaien in de winter.
Bij het openmaken van de voordeur valt gelijk op dat er post onder de deur door is geschoven. Het is wat lokale post en een leuke brief uit Nederland
Op de brief zit een notitiebriefje van de postbode: “Mettre 1 boite. Merci“. Als we ons niet vergissen is dat de tutoyerende gebiedende wijs. Het is nu ook al de tweede keer dat ze ons vraagt om een brievenbus op te hangen.
Dezelfde middag steken we de handen uit de mouwen om het huis weer iets meer thuis te maken. We halen de petroleum- en gaskachel opnieuw tevoorschijn om de woonkamer warm te stoken. We krijgen het sowieso warm als we daarna aan de slag gaan om de muren voor te bereiden op frissere verf, door ze gladder en schoner te maken.
We pakken ook de auto uit. Daaruit komt ook een van de trofeeën van onze reis door Spanje: een brievenbus. Goedkoop gevonden op een rommelmarkt en al weken onhandig in de auto. Hij kan nu eindelijk z’n plek krijgen. We knappen ‘em een beetje op en binden hem aan een paal. Zo: 1 boîte, merci à vous.
