Naast water en een fosse septique staat ook stroom al sinds de aankoop van het huis hoog op het lijstje. Ondanks onze zelfredzaamheid met een zonnepaneel, accu en generatoren, zou het toch wel erg fijn zijn om in het huis een stekker in de muur te kunnen steken.
Tot die tijd werken we, zowel voor onze banen als aan klussen in en om het huis, met de stroom die we opwekken uit het zonnepaneel op de camper of – zo nodig – één van de generatoren. Dat is aan wat beperkingen onderhevig. Zo levert het zonnepaneel naar een accu in 12 Volt. Voor gebruik in 230V hebben we een omvormer in de camper, die maximaal 500 Watt levert, wat met een verlengsnoer in huis komt. Dat is genoeg voor laptops en telefoons en licht gereedschap, maar niet voor – ik noem maar wat – een slijptol.
In de zomer kwamen we eigenlijk nooit stroom tekort. Het 300 Watt paneel leverde gedurende de dag voldoende om ons verbruik te dekken. Natuurlijk is dat dan zonder koelkast of boiler. Eten hielden we koud in de kelder en warm water maakten we op een gasstel of in de solar shower. Lampjes in huis vervingen we allemaal voor led, zodat het verbruik laag blijft. Voor telefoons hadden we daarnaast nog een klein mobiel zonnepaneeltje met powerbank, waarmee we ook zonder verlengsnoer nog even binnenshuis konden bijladen.
In de winter en nu weer in het najaar, trekken we de accu in de camper makkelijker leeg. Het is dan bij bewolkt weer na verloop van tijd nodig om een acculader op een generator aan te sluiten. De generator maakt dan van benzine herrie en stroom, waarmee we de accu weer vullen voor gebruik op andere momenten. De accu werkt zo als een hele handige buffer.
Maar nog een nadeel aan de generatoren: ze zijn een extra schakel in de keten en weigeren nog wel eens dienst. Meermaals moesten de carburateurs schoongemaakt worden; een stofje of verdwaald insect kan al voor een verstopping zorgen en het zijn ook niet de nieuwste generatoren. Bovendien hebben ze na zo’n zonnige zomer dus weer even stilgestaan. Daarom begint ook deze herfst met een kleine demontage, schoonmaakbeurt en montage, waar ik inmiddels al best handig in word.
Kortom, we wachtten met ongeduld op de komst van Enedis, voor de volgende stap: de aanleg van de meter. We hopen daarbij ook een stopcontact te krijgen; maar die hoop wordt direct de kop ingedrukt door de onderaannemer als hij binnenstapt. Het zijn haastige jongens, die de klus vlot geklaard willen hebben en duidelijk aan de regels gebonden zijn. Ze mogen geen stroom aansluiten als de bestaande installatie nog niet gekeurd is. Het is zelfs even spannend of ze genoegen nemen met de mantelbuis die we hebben klaargelegd, want die is 63mm in plaats van de vereiste 90mm. Wel rood, gelukkig; voor de gele die er eerst lag waren we al gewaarschuwd.
Gelukkig hebben ze haast en willen ze vlot doen waar ze voor kwamen. Door de buis gaat een kabel en op de muur komt het allerfranste groene kastje, genaamd Linky. Ik schakel alle hulpdiensten in om de jongens tussen de bedrijven door nog te overreden. Ik geef ze meermaals een telefoon in handen met aan de andere kant van de lijn mensen die in het Frans beter kunnen uitleggen dat er toch wel wat te regelen moet zijn, maar ze geven wel een meter, maar verder voor geen meter mee. Eerst een keuring; tot die tijd geen stroom.
