Tot de laatste weken van de laatste maanden van het jaar, bleef het trapgat leeg. De trap was in het najaar weggehaald, maar de nieuwe nog niet geplaatst. We waren minder in het huis, om de winter te vermijden, maar ook het gehannes met een ladder in het trapgat, die we gebruikten om de voorlopige slaapkamer te kunnen blijven gebruiken.
Ondertussen verbleven we in afwachting van de komst van de timmerman, die we een sleutel gaven en met wie we afspraken dat hij ‘ergens in december’ de trap zou komen zetten. Die afspraak hield hij, al werden het de allerlaatste dagen voordat de feestdagen zich aandiende. Via WhatsApp ontvingen we foto’s van een splinternieuwe trap, die keurig ingepast leek tussen de oude kelderdeur en de ‘nieuwe’ deur op de eerste etage.
Dat moesten we met eigen ogen zien. Daarvoor was gelegenheid op een reis naar het zuiden, voor een bestemming waar we de winter op z’n best kunnen vermijden. We verbleven daarom maar kort in het huis. Lang genoeg om te kunnen bevestigen dat het met die trap wel goed zit. Op wat kleine details komen we in het voorjaar nog terug. Dat konden we direct bespreken met de timmerman, die nog even langskwam om het project in persoon af te ronden.
Met een nieuwe kettingzaag was er ook gelegenheid om nog wat overhangende takken terug te brengen tot brandhout, waarmee we de houtstapel voor het tweede jaar op rij aanvullen. Volgend jaar zou de eerste lading droog genoeg moeten zijn om de houtkachels te stoken, voor die tijd moeten we daarom ook maar eens werk maken van het vegen van de schoorstenen en het aansluiten van de kachelbuizen.
