Er volgt een periode van afwisselend wachten, een beetje pushen maar vooral geduld opbrengen. Een tussenpersoon helpt ons om meer duidelijkheid te krijgen over eventuele kosten van het waterbedrijf en de netbeheerder van de stroom, voor herstel van de aansluitingen. Tegelijk moeten we rekening houden met kosten voor het aanleggen van een septic tank, omdat hier geen aansluiting op het riool komt. We zijn bereid om een bod te doen onder voorbehoud dat de kosten tot een bepaald bedrag beperkt blijven.
De zoon blijkt misschien nog wel het ongeduldigst. Hij wil graag de tussenpersoon spreken die ons verder kan helpen. Dat gebeurt en we krijgen terug dat ze het huisje 15 dagen voor ons willen vasthouden, zonder deze aan een ander te verkopen, naar zeggen vooral omdat de moeder vindt dat ze het aan ons moeten verkopen. Onze vriendin heeft blijkbaar punten gescoord.
Wij maken alvast verder kennis op het gemeentehuis. We treffen de burgemeester, een vriendelijke spontane vrouw. Die kunnen we natuurlijk nog niet veel meer meedelen dan dat we hopen de nieuwe eigenaren te worden. Daarop horen we terug dat na jaren van stilte ineens nog twee andere geïnteresseerden de gegevens van de verkoper hebben opgevraagd bij het gemeentehuis. Ongeacht durft de burgemeester er ook wel op te hopen dat het ons gaat lukken.
De tussenpersoon zet de aanvraag van verschillende offertes in gang. We treffen elkaar nog voor het weekend bij het huisje, waar dan een afspraak is met SIVOM, die de wateraansluiting kan verzorgen. Dat kan nog behoorlijk wat geld gaan kosten, omdat de meter ooit is weggehaald. Er moet opnieuw een verbinding moet worden gelegd vanaf het dichtsbijzijnde de huis. Iets vergelijkbaars geldt voor de elektra, al is daar enkel kort voor getelefoneerd en dus minder duidelijk. Tot het één en ander zo goed als het kan in beeld is wachten we af.